“อยากสุขภาพดี ไม่มีขาย ถ้าอยากได้ งดเหล้าและบุหรี่”
ณรงค์ อินทรง
คนต้นแบบร้อยคนหัวใจเพชร อ.วังสะพุง จ.เลย ที่เคยดื่มมีค่าใช้จ่ายในการดื่มแต่ละครั้ง 100-200 บาท จุดเริ่มต้นดื่มช่วงแรกๆ มาจากการที่ได้มาเรียนต่างจังหวัดที่จังหวัดพิษณุโลก เมื่อมีเวลาว่าง เพื่อนจะชวนไปเที่ยวไปดื่ม ตามประสาวัยสมัยนั้น คิดว่ามันเป็นเรื่องสนุกสนานมากกว่า สมัยก่อนนั้นจะเป็นเครื่องดื่มกระแช่ ทิงน้อย พากันดื่มกับเพื่อนประมาณ 5-6 คนก็ดื่มมาเรื่อยๆ จนกระทั่งเรียบจบ
หลังจากที่เรียนจบ ยังสอบบรรจุไม่ได้ ก็ทำงานก็ไปหาเงินรับจ้างดายหญ้าถั่วลิสง ข้าวโพด ได้เงินวันละ 30 บาท ก็ได้ชวนเพื่อนกันไปดื่มเหล้าต้มทุกวันด้วยความสนุกสนาน ปรบมือร้องเพลงกันไป เงินที่ได้รับจากรับจ้างมาส่วนใหญ่ก็นำไปซื้อเหล้ากับสูบบุหรี่ เหมือนใช้ชีวิตไปวันๆ
เดือน สิงหาคม พ.ศ.2526 มีหนังสือส่งมาให้บรรจุครู ที่อำเภอนากลาง จังหวัดอุดรธานี ในช่วงตอนเย็นทุกวัน ก็จะไปซื้อเหล้าขาวผสมกระทิงแดงกิน จ่ายค่าเหล้าเดือนเกือบพันบาท ซึ่งช่วงนั้นราคาเหล้า ขวดละ 30 บาท บุหรี่ ซองละ 12 บาท เงินเดือน 2,875 บาท อัตราเฉลี่ยในการดื่ม อย่างน้อย 3 วันต่อ 1 สัปดาห์
รู้สึกว่าไปสอนนักเรียนไม่ได้ เป็นผลกระทบคือเมามาก และเคยลาเกิน 12 ครั้ง จนเคยเกิดอุบัติเหตุเกือบเอาชีวิตไม่รอด ช่วงที่มีครอบครัว ก็ยังดื่มเป็นปกติและทะเลาะกับลูกกับภรรยา พอเมาแล้วก็จะทะเลาะกันส่วนใหญ่มักจะพูดไม่เข้าหู เคยขับรถนั่งมาด้วยกันกับภรรยา แล้วทะเลาะกันถึงขั้นปล่อยให้ภรรยาลงรถเดินกลับบ้านเอง
ปลายปี พ.ศ.2560 แรงบันดาลใจให้ตัวเองอยากเลิกเหล้า สาเหตุหลักคือสภาพอายุมากขึ้น ค่าใช้จ่ายในครอบครัวเศรษฐกิจไม่ค่อยดีนัก จึงคิดอยากจะเลิกดื่ม ดื่มมามากแล้วก็ไม่มีอะไรดีขึ้น ก็เลยหันออกเหล้า บุหรี่ โดยหักดิบ ลดการไปพบเจอเพื่อนที่ยังดื่ม เห็นคนดื่ม คนสูบอยู่ก็จะเว้นเดินออกไป
สถานการณ์เข้าสังคม เวลาไปงานในหมู่บ้าน ชาวบ้านก็จะชวนดื่ม ก็บอกเขาว่าช่วงนี้พักก่อน หันมาทางสวดมนต์ไหว้พระ ทำบุญ โดยช่วงที่เลิกใหม่ๆ ยอมรับว่าต้องมีความอดทน หางานบ้านทำ เพื่อไม่ให้ตนเองนั้นว่าง เช่น ซักผ้า ล้างจาน รีดผ้า เป็นต้น
สิ่งที่เปลี่ยนแปลงเห็นได้ชัดเจน คือ เรื่องสุขภาพดีขึ้น เหมือนที่หลายๆคนเคยพูดไว้ แต่ยังมองไม่ออกจนกว่าจะมาเจอกับตัวเอง เมื่อก่อนสูบบุหรี่ยังหายใจไม่ค่อยออกเลยก็ว่าได้ เห็นครอบครัวดีใจ ยกย่องในสิ่งที่เราเลิกได้ คนละแวกบ้านก็ชื่นชมในตัวเรา “เก่งจังเลิกเหล้าเลิกบุหรี่ได้หักดิบเลย ขึ้นอยู่ที่ใจเนอะ”
การที่จะชวนคนอื่นนั้น
ตนเองต้องเป็นแบบอย่างให้เขาเห็นก่อน
และเราก็ภูมิใจที่เราทำได้
