นิสา Miss sdn Thailand และขอเป็นอีกหนึ่งเสียงเพื่อเป็นแรงขับเคลื่อนการรณรงค์ให้คนรุ่นใหม่ห่างไกลจากปัจจัยเสี่ยง..

มงนี้เพื่อเธอจริงๆ นิสา อภิฎา ส่งเนียม  Miss sdn Thailand ไม่แปลกใจที่ทำไม ณ วันนั้น  !!  SDN Talk คอลัมส์นี้ พูดคุยกับ นิสา ไม่ใช้แค่ทำงานที่ตัวเองรักอย่างเดียวสิ่งหนึ่งที่เขาทำคือขอเป็นหนึ่งเสียงในการขับเคลื่อนสังคมและเยาวชนคนรุ่นใหม่ให้ห่างไกลจากปัจจัยเสี่ยง ด้วยบุคลิคร่าเริง ยิ้มง่ายของนิสา เลยทำให้เราต้องล้วงลึกถึงการทำงานเพื่อสังคมกันว่า ทำไมเขาถึงเลือกที่จะทำงานนี้ !!

นิสา ปัจจุบัน เป็นนักศึกษา มหาวิทยาลัยธุรกิจบัณทิตย์ คณะนิเทศาสตร์  ชั้นปีที่ 2  เป็นคนกรุงเทพมหานคร สาวเมืองกรุงนั่นเอง…

เริ่มเข้ามาทำงานรณรงค์ได้อย่างไรครับ

นิสา : มองเห็นถึงปัญหาจากการดื่มแล้วไม่มีสติของคนในสังคม เลยอยากเป็นอีกหนึ่งเสียงที่จะช่วยสังคมแก้ปัญหาตรงนี้ได้อย่างไร เลย คือจุดเริ่มต้นค่ะ

แล้วเข้ามาทำงานรณรงค์ตั้งแต่เมื่อไหร่ครับ

นิสา: ประมาณ 3 ปีแล้วค่ะ

แล้วทำไมเราถึงเลือกที่จะทำงานรณรงค์

นิสา : เพราะว่า ด้วยจากที่เราเห็นปัญหาที่เกิดขึ้นแล้วส่วนใหญ่จะเกิดจากที่ดื่มเหล้าแล้วขาดสติ เราก็อยากจะช่วยเป็นแกนนำช่วยให้ปัญหานี้หมดไปค่ะ

แล้ว 3 ปีที่ทำมา เราคิดว่าเราถึงเป้าหมายที่เราวางไว้รึยังครับ

เนื่องจากปัจจัยหลายอย่างที่ยังไม่เอื้ออำนวยพอที่จะทำให้เราได้บรรลุถึงเป้าหมายที่เราตั้งไว้ แต่ก็มีเป้าหมายที่จะทำให้ดีขึ้นไปเรื่อยๆค่ะ

 แล้วได้อะไรจากการทำงานตรงนี้บ้าง

นิสา :  สิ่งที่ได้ก็คือ ได้กลุ่มเพื่อน ได้แนวคิดใหม่ๆหลังจากที่ได้ไปอบรม แล้วก็ได้ทราบถึงปัญหาที่เกิดขึ้นในสังคม

การทำงานรณรงค์เราจะทำอยู่แค่ในชุมชนหรือว่ายังไงครับ

นิสา : ตัวของหนูเองอยู่ในสังคมเมือง ทำให้ไม่สามารถเจาะตัวชุมชนได้เต็มที่ก็เลยจะเน้นไปทางออนไลน์มากกว่า

 ทำออนไลน์นี้คือยังไงบ้างครับ

นิสา : ก็แบบว่าเป็นตัวกลางในการเป็นสื่อรณรงค์ในทางออนไลน์ เวลาที่เราเห็นคนที่โพสเกี่ยวกับสุราหรืออะไรที่มันผิดกฎหมายเกี่ยวกับ พรบ. ของแอลกอฮอล์ เราก็จะแจ้งและร้องเรียน แล้วก็บางทีก็เป็นสื่อรณรงค์งดเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ตามเทศกาลต่างๆ

แล้วความฝันในวันเด็กของนิศาอยากเป็นอะไรครับ

นิสา : จริงๆก็มีความฝันเหมือนเด็กๆทั่วไปค่ะ อยากเป็นนักร้อง อยากเป็นดารา แต่ในความฝันจริงๆ อยากเป็นครูจิตอาสาค่ะ

 ทำไมถึงอยากเป็นครูจิตอาสาครับ

นิสา : เพราะว่าหนูอยากจะไปตามเขตชายแดนที่เขาไม่ได้รับการศึกษา เพราะว่าเราอยากจะไปช่วยพัฒนาในชุมชนตรงนั้น เพราะหนูเล็งเห็นว่าการศึกษาเนี่ยมันกระจุกอยู่แค่ในชุมชนเมือง มันทำให้คนที่เขาอยู่ภายนอกเนี่ย เขาไม่ได้รับโอกาสอย่างทั่วถึง แล้วมันจะทำให้เราเสียเปรียบซึ่งทำให้ด้อยการพัฒนาค่ะ

 แล้วทุกๆวันนี้ นิสาคิดว่าความสุขของนิสาคืออะไรครับ

นิสา : ความสุขของหนูเกิดขึ้นจากการที่ได้ทำสิ่งที่หนูอยากทำ ก็อย่างเช่น การร้องเพลง การทำอาหาร สิ่งที่หนูอยากทำ เพราะหนูคิดว่าถ้าหนูอยากทำแล้วไม่ลงมือทำก็จะไม่มีโอกาสได้ทำ

เราเป็นคนรุ่นใหม่ แล้วการทำงานรณรงค์เราเป็นเด็กรุ่นใหม่เราคิดว่ามันยากไหมครับ

นิสา: สำหรับหนู คิดว่ามันไม่ยากค่ะ เพราะว่าสมัยนี้เรามีเทคโนโลยีเพื่ออำนวยความสะดวกหลากหลาย ทำให้เราเจาะกลุ่มเป้าหมายได้กว้างใหญ่มากขึ้น เพราะถ้าเป็นสมัยก่อนเนี่ยมันยังไม่มีเทคโนโลยีที่สามารถทำให้คนบนโลกเนี่ยหลายๆคนได้เห็น แต่ว่าสมัยนี้เราสามารถที่จะโพสกริ๊งเดียวแล้วคนเข้ามาดูเป็นร้อยเป็นพันในนาทีเดียวได้ค่ะ

 แล้วสำหรับที่หนูที่เป็น LGBT หนูคิดว่ามันทำให้หารทำงานยากขึ้นไหม

นิสา : สำหรับหนู เรื่องเพศมันไม่ได้เป็นปัญหา เพราะหนูคิดว่าไม่ว่าจะเป็นหญิงหรือชายหรือจะเป็น LGBT พวกเราทุกคนความสามารถเท่ากัน เพราะฉะนั้นคำว่าเพศมันไม่ใช่อุปสรรค์ในการทำงานค่ะ

 แล้วใน 1 วันเลยหลักๆที่นิศาทำคืออะไรครับ

นิสา : หลักๆเลย ถ้าเป็นช่วงนี้ก็จะเป็นการเรียนค่ะ

 แล้วตอนที่มาเข้าค่าย SDN เราได้อะไรตรงนั้นบ้างครับ

B: เราได้พัฒนาศักกายภาพหลายๆอย่างที่เรายังขาด อย่างเช่นการที่เข้าค่ายระดับประเมศล่าสุด ก็จะมีการอบรมการพูด แล้วก็ได้ฝึกฝนการพูดในการโน้มน้าวใน การพูดในที่สาธารณะ ทำให้เรามีทักษะในการพูดมากยิ่งขึ้น แล้วเราก็สามารถเอาทักษะตรงนี้ สามารถไปสอนคนอื่นๆ แล้วก็ยังสามารถเอาทักษะที่ได้มาปรับใช้ในชีวิตของเราด้วย

เป็นไงละครับ สวยอย่างเดี่ยวไม่พอนะครับ ต้องสตรองและฉลาดด้วย มงลงไปอีกรอบก็ไม่มีใครว่าน้า..